Tο χειμώνα, ο θερμός αέρας, προερχόμενος από τις μονάδες θέρμανσης καθώς και τη θερμότητα που εκπέμπουν οι άνθρωποι και ο οικιακός εξοπλισμός, συσσωρεύεται στην οροφή των εσωτερικών χώρων.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ του κατώτερου και του ανώτερου σημείου ενός χώρου να ξεπερνά ακόμα και τους 8°C σε χώρους ύψους τριών μέτρων.

Έτσι, διαμορφώνονται συνθήκες δυσφορίας στο ύψος του ανθρώπινου σώματος, αναγκάζοντας την αύξηση της λειτουργίας των μονάδων θέρμανσης και επομένως την κατανάλωσής τους.

Την ίδια στιγμή η συσσωρευμένη θερμότητα στην οροφή του εσωτερικού χώρου μένει ανεκμετάλλευτη και τελικά χάνεται.

Κάτι τέτοιο δεν ισχύει όταν η πηγή θερμότητας είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη κοντά στο πάτωμα, όπως ενός ενδοδαπέδιου συστήματος θέρμανσης στο οποίο η ροή θερμότητας είναι κατακόρυφη.

Σε διαφορετική περίπτωση, ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία του δωματίου, δημιουργούνται θερμότερα και ψυχρότερα σημεία τόσο μέσα σε ένα δωμάτιο όσο και σε ολόκληρο το κτίριο, ανάλογα με το πού βρίσκεται η πηγή θέρμανσης ή ψύξης.

Η ομοιόμορφη κυκλοφορία του αέρα που παρέχουν οι ανεμιστήρες οροφής ελαχιστοποιούν τέτοιου είδους διακυμάνσεις θερμοκρασίας, συντελώντας στην επαναφορά των θερμότερων στρωμάτων αέρα στα χαμηλότερα επίπεδα των εσωτερικών χώρων [εικόνα].

Η κυκλοφορία του θερμού αέρα εντός των εσωτερικών χώρων μειώνει σημαντικά την ενέργεια για θέρμανση.

Ωστόσο, για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει ο ανεμιστήρας που θα χρησιμοποιηθεί να είναι κατάλληλος, έχοντας τη δυνατότητα να λειτουργήσει και με αντίστροφη φορά κίνησης.